İlk Aşk

Senin de yalnız olduğunu hissettiğin anlar vardır değil mi sevdiğim? Duvarlarla konuşursun küfür edersin içindeki ucu bucağı görünmeyen yalnızlık kuyusuna.
Çığlıklar atarsın hatta isyanlar edersin belli bir süre sonra sesler duyarsın,kendinle konuşur gibi o sesle konuşursun ve sorularına cevap verirsin. Nedenli,,nedensiz gülmeler başlar hatta kahkaha atarsın nedeni bilinmeyen içindeki yalnızlık o kadar komik gelir ki Zeki Alasya Metin Akpınar oyunları misali görürsün yaşam kaidesini yok yok canım bu kadar da olmaz dersin ama gelecekte olur. Sonra düşünürsün o oyunları kimler yazdı kimler bu kadar iyi bir gözlem yapar ya da geçmişte yaşadığımız olayların aynası olacaktı o güzelim oyunları. Şimdi ki gibi... Nedendir biliyor musun böyle giriş yaptım, ben de bilmiyorum, yaptım işte... Gülümseye başladın görür gibiyim. İçinden diyorsun ki insan konuşacak ya da yazacak bir şey olmadığında ya konuşmamalı ya da yazmamalı. Belki de haklısın, belki de ben haklı çıkarım diğer yazdığım yazılar gibi ve şiirlerim gibi. Çünkü yazarlar son noktaya kadar yazardır öyle değil mi bayan yalnızlık...

 -Benim kaç tane isim var diyorsun bir bayan ölüm oluyorum bir de bayan yalnızlık...
 -Allah bilir.
 -Kul ne yapar o zaman
 -Sorgular
 -Varlığı mı yokluğu mu sen var mısın ki yok olacak kainatta...
 Bursa'nın yok olmaya yüz tutmuş mahallerin birinde oturuyorduk seninle komşuculuk oynuyorlar bizimkiler. Seni görmek ile başlardı gün, güneş daha sıcak olurdu okulumuza giderken güller biterdi elimi tuttuğun zaman çünkü sen benden büyüktüm korumak isterdin kardeşin misali. Ben de büyümek isterdim senin yaşça büyüyeceğin hiç aklıma gelmezdi o zamanlar... İsmin Dilekti, kaç ahlat ağacına çaput bağladım dileğim olsun diye, İsmin Aşktı, kaç şiirler yaktım yeniden küllerinden aşk yeniden doğsun diye...

 Efsane Etrafoğulları