Bu Akşam Ölümüne Yazacağım

Bu akşam her şey bitecek aslında bu şiirlerle birlikte
Kan kusacağım sigaramı içerken olsun ne fark eder ki
Ölümüne yazacak olan ben değil miyim?
Bu sensizlik, bu sessizlik ölmekten beter bari bu sefer ölümüne yazayım
Bitsin işkence, bitsin hayat, bitsin isyanlar ve acılar...


Ben seni tanıdığımda kaç yaşımdaydım ben bile unuttum
Gözlerimi kaç defa kaçırdım senin gözlerinden
Kaç defa türlü türlü bahanerle geldim senin çalıştığın yere
Ve kaç defa seni seviyorum diye haykırdım sessiz çığlıklar halinde...

İsmini bilmezken yazdım canan diye kalbime
Bir çocukluk sevdası deyip geçmenden korktum
Cesaretimi toplayıp gelemedim karşına
Söyleyemedim sana duyduğım aşkı sevdayı
Yazdım yazdıkça Orhan Veli'den nefret ettim
Çünkü sen ciğercinin kedisiydin
Sonra Ümit Yaşar'dan nefret ettim sahibi arayan mektuplarım vardı
Sahibi sendin
Daha sonra Atilla İlhan'dan nefret ettim ben sana mecburdum
Ama sen yoktun...

En sonunda da kendimden nefret ediyorum
Seni severken uzak kalan kendimden
Çocukluğumdan nefret ediyorum
Oyunlarımın oyuncağı olan çocukluğumdan
Ve şair olan yanımdan nefret ediyorum
Çünkü bu akşam ölümüne yazıp ölmeyecek olan şair yanımdan.

Efsane Etrafoğulları