Aşk-ı Kıyam-et

İlk okula gittiğim gün akılma geldi birden

O kadar korkmuştum ve o kadar çekinmiştim ki insanlardan 

İlk defa benim gibi insan göreceklerdi

Ve ilk defa ailemden başka insanlarla muhattap olacaktım.

Sustum, bekledim annem dışarıdaydı ve aklım diğer öğrencilere göre yerindeydi

Çünkü onlardan ayrılan bir tek yönüm vardı görebiliyordum bir gün sana şiir yazacağımı...

Alfabeyi öğrenmiştim, önceden yazmam yoktu okuyabiliyordum sadece

Ellerim yamuk yılıktı ''Cin Ali'' gibiydim şimdiki gibi

Kalem bile tutamazken nereden bilecektin diyeceksin değil mi?

Olsun hayallerime kimse engel olamazdı ki

Sana yazacaktım,

Sessizlikte sesini duymak gibi, sensizlikte yaşadığım ilahi aşk gibi...

Yüzüne bakmak gibi geliyordu her harfe bakmak

Öğrendikçe büyüyordu içimdeki aşk

Sonra ellerim açılma başladı  k/alemin içinde ellerini tutacak kadar

Sümer yazıtlarına bakarmış gibi baktı öğretmenim 

Çünkü bir tek ben okuyabiliyordum, bir tek ben seni seviyordum.

Yıllar geçti 

Seni ilk gördüğüm gün anladım 

Sessizliğin de sesini okuduğumu ve k/alemım de ellerini tuttuğumu

Çünkü annem vardı yanımda ve Sümer yazısıyla yazdığım ismin...

Efsane Etrafoğulları