Günahkâr Gecenin Sönmüş Yıldızısın

Sustun bir daha konuşmadın, ağlayan yüreğimle
Ey aşkla sevdayla kutsallığına baktığım kadınım
Her tarafını seninle bezediğim düşlerimden
Gitme! Gidersen sinem taş olur, durur zaman
Yıkılır virane köşk misali bu adam.

Sustum çünkü sözlerim kifayetsizdi
Çırpındım tomurcuktu aşkımız gonca yaptım
Bülbülümdüm ama sen her güle serenat yaptın
İnancımı sarstın, kelimelere küstürdün.

Sustun kıymetini kıyamet günlerinde anladım
Ağladı gözlerim yeni doğan bir çocuğun şaşkınlığını yaşadı
Çırpınışlar sudan çıkmış bir balık misaliydi
Uyudu adam yok olurcasına kıtmir misali uyudu.

Öyle özlerdim ki seni, yanındayken bile hasretimdin
Hanımeli kokan avuçlarını öpmeye doyamazdım
Ellerini çaldın benden, kokun başka yüreklerin otağı şimdi
Gözlerinde göz izi varken bakamam artık yüzüne bunu benden isteme.

Ağladım içimde oluşan nedeni bilinmez sensizliğim için
Şimdi bakıyorum anılar gözümün önünden geçiyor
Gecem gündüzüm oldu, gündüzüm sensizliğim
İçiyorum kahroluyorum Yaratan’a isyanlar ediyorum
İlk defa savaşıyorum bir insan için görmüyorsun?
Gidiyorsun gitme güller solar, gitme bir musalla taşı dolar.

Duvarlarla konuşur oldum, gölgeme sığınıyorum
Yalnızlığın koynunda uyumaya çalışıyorum
Yalınayak kimsesiz bir sokak çocuğunun
Umutsuz bakışları peyda oldu gözlerime korkudan kapatamıyorum.

Ve yine yalnızlık kuytusu ve içim yine karanlıklarda
Nemruttan doğan Meryem ana’dan batan kaderimdin
Seni severdim yeni doğan güneşim olurdun her şeyi inkâr ederdim
Gitme karanlığım olma, gitme Mesih misali kıyamet gününü bekleyemem.

Avutmaz artık beni ne şiirler ne de seni hatırlatan şarkılar
Hem ben mısralara da küstüm, notalara da…
Hatırlatmasın seni yağan yağmurlar
Güller mis gibi kokmasın uzak kalsınlar.
Mahşere kalsın hesabımız ellerim yakandan düşmeyecek
Bana gözyaşı borcunu ödeyeceksin.

16 Ocak 2011
Paraf & Efsane Etrafoğulları