Özlem

Çok yorgunum çok, insanlığımdan eser yok artık

Çok yorgunum çok, ağlıyorum ve neden niçin ağladığımı bilmeden...

Her akşam kaderim kederleniyor ve

Tanrıyla hesaplaşma zamanım gelirmiş gibi çare arıyor gözlerim

Ve soruyor benim için sevmekten başka ne yaptın, aşkı aşk için yaşamaktan başka

Cehennemdeki iblisler beni bekliyor"buraya gel" diyor.

Dünyanın nimetlerinden yararlanmadın bir de nutuklar çektin insanlara

Sen kimsin ki, ilahi bir varlık mısın insan?

Bir bak halime diyorum 

Yarattığın kulunum, senin verdiğin aşk ile yandım 

Gerçek miydi bu? 

Senin için hissettiğin duygular gibi gerçek, bu dünya kadar yalan.

Gerçekleri yaz mı diyorsun?

Kurtul içindeki Cehennemden...

Ölmektir yazmak artık onun kalbinde yerimin olmadığı bilerek

Zamansızdır yazmak,
Seni seviyorum diye bağırmaktır içlim içlim iç çekişmelerle birlikte

La'l olmaktır yazmak,
Kelimeler on lokma dokuzunu yutman gerekir birini  söylemen için

Ermektir yazmak,
Her sonuca hazırlıklı olman gerekir ve

Muammadır yazmak,
Gidecek mi, gitmeyecek mi, sevecek mi, sevmeyecek mi diye beklemektir.

Git diyebilmek 

Yolun açık olsun diyebilmek,

Kal diyebilmek ile eş değer aslında...

Yüreğim yangın yeri gibi 

Sustukça anlıyorum ki;

Çok yorgunum çok, insanlığımdan eser yok artık

Çok yorgunum çok, ağlıyorum ve neden niçin ağladığımı bilmeden...

Efsane Etrafoğulları