Dert Benim

Beni, bu resimlerimle mi tanıdın?
Yaşadığımı, görmeden giden sendin,
Olmasa bile, malım, mülküm, görenim,
Anılarında tanınmayan, dert benim.


Merhametli kuşlar, gökyüzünde uçuştu,
Bir nimet için, katil avcılarla buluştu,
Deryalar küçülüp, dert hüznüne dönüştü,
Volkanını söndürecek, derin, dert benim.

Benimde dört kollu, yıkılmaz tahtım vardı,
Önüne serildi, bütün benliğim, sultanlığım,
Savrulur denize, aşım, ekmeğim varlığım,
Anlayamadığın, yüce sevdalı, dert benim.

Bakan gözlerinizi, perdeleyip yırttım,
Gülü tabutsuz, toprağa aç koydum,
Kaybolan umutlara, ilaç olup kandım,
Her zorluğa, göğüs geren, dert benim.

Yeryüzünde sevda resmim gizlidir,
Görünmeyen çok bilinen bir yerdedir,
Bir tebessüme, hayat gülü verendir,
Ferhat'ın dağı deldiği güçlü, dert benim.

Hüzün rüzgarı bazen ben, bazen sen,
Sultanların gönlüne giren yanlız bir tek ben,
Yürek güçünün, karanlığında bile yanlız sen
Günahlarımla, korkutacak, dert benim.

Nefesimle fırtınaları susturdum,
Sanatımla biçareleri güldürdüm,
Tütmeyen ocakları, şimdi üfürdüm,
Merhametini alıp giden, dert benim.

Benim için mi var, bu koskoca dünya?
Senin için mi yaratıldı onca varlık ve Rahmet?
Benim dilimde şimdi sonsuz bir muhabbet,
Bülbüllerin dalında şakıyan dert benim.

Arzuluyum derdim yok, benden başka,
Resimler hatıra kalır, görünmez bir aşka,
Diller bağlanır o, ekmek gibi sevdaya,
Can harmanında, canları vuran, dert benim.

Bahtım gümez hiç, sular çoşkun, çoşkun akar
Irmaklar durdu, sanki Ramazan’da oruç tutar
Yüce sevdalar sır dolu, hayal gibi yanlız bakar,
Gönül harmanlarında, biçtiğin dert benim.

Bakma sakın, mazii dolu son resmine
Arkasında var, hiç bilinmeyen bilmece,
Sırtını dönüp, her an gittiğinde bile,
Yüreğine çapa atan dert, benim.

03 Aralık 2013

Duraner Yay