23 Eylül 2012 Pazar

Evlat Acısı

Yüklü bulutların gökyüzünü esir aldığını
Bir annenin bakışlarında gördüğümde,
Hüznün yağmurları içimi yakar
Kan çanağına döner gözlerim.

Nasır tutan elleriyle ağaran saçlarını
Düzeltmeye çalışan anneler gördüğümde,
Kopan fırtınada dallarım kırılır
Ufkumda solar tüm mevsimlerim.

Ciğerleri dağlayan sessiz çığlıklarını
Gizlemeye çalışan anneleri duyduğumda,
Sarsılan dağların şiddeti yüreğime vurur
Kör karanlıkta sağır olur kulaklarım.

Direnciyle ölümü bile kıskandıran
Acısını içine gömen anneler gördüğümde,
Mahcubiyetimden bin parçaya bölünür
İşte o an utancımdan ölürüm.

23 Eylül 2012

Muzaffer Aytekin
Mirhani

2 yorum:

  1. Gelir gibi yapıp köşeden 'U' dönüşü yapıyor mutluluk. Bir türlü mutlu olamadık bizde, ama hala U/mutluyuz.

    Sunay Akın

    YanıtlaSil
  2. gökyüzünü sermiş üstüne
    yine yastığı kaldırım taşları
    yüzüne birikmiş
    baykuş ötüşlü gecelerde
    kimsesizliğine döktüğü
    gözyaşları…
    uyuyor desem
    değil
    sanki görmemek için
    gözünü açtığında
    bir dahaki uykuya kadar sürecek kabusları
    yumulmamış da
    kenetlenmiş göz kapakları…
    açma sakın
    sakın açma onları
    göz göze gelmeyelim
    sen evsiz
    sen aç
    sen pasaklı
    senin göz kapaklarının ardında
    benim vicdan azabım saklı.

    Derviş Mamat

    YanıtlaSil

Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.