Yalan olan hayatta belki de beni şair yapan yalanlardı
Bir de sen...
İçimdekileri kelimelere döksem gerçek halimi anlatsam
Acırdın halime ve
Uzaktan Orhan Baba “ziyankâr” şarkısını söylemeye başlardı.
İçlim içlim iç çekişmelerde ölümü bekleyen ben olurdum
Bir küçük imzanın etrafında...
Avuçlarımı açıp semaya yalvardım saatlerce
Halimden bir sen anlarsın, niyetim amelimdir seyrince.
Bilmezler içimde kopan fırtınaları
Duru akan nehir sanırlar.
Atlas gibiyim şiirler dünyasında seni taşıyorum
Lanetli kelimeleri bir de isyanım bu sefer Yaradana olacak
Kötüyüm bu akşam
Sensizliğimin son demindeyim.
Sanma ki bu dert beni öldürür,
Öldürmeyen dert beni hep güldürür.
Sözlerim seni derinden sızdırır,
Gözlerim seni çığrından çıkarır.
Çok canım acıyor ey aşk
İçimdeki İsra’yı yok etmem lazım, ağladığım Hz. Hüseyin’i de.
Kahrediyorum kelimeleri bu akşam lanetli bir yazar gibi
Yüreksizliğime yanıyorum bir de akşamlara
Ağla kum denizinde Leyla’ya kavuşmayan Mecnun misali…
Kızılcık şerbeti içiyorum, kadehimde sen dolu
Sarhoşluğum ezeli, aşkım ise ebedi
Yaksam da geceleri ve kelimeleri
Şiir olup akıyorum senden içeri.
03 Haziran 2012
Paraf & Efsane Etrafoğulları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.