Hiçbir zaman büyümeyecekmişim gibi...
Büyümek büyü gibi gelirdi de o yüzden
Düşünce ile tanışacaktım, aşkla tanışacaktım belki de
Seninle...
Seni o kadar çok merak ediyordum ki hemen büyüdüm bak
İlk defa bunu kabul ettiğim an sen ise yanımda yoktun
İçim yanıyordu kahrımdan içiyordum Agora meyhanesinde
Ve Orhan Baba tüm şarkılarını benim için söylemişcesine
Ona eşlik ediyordum
Zamanı geri döndürmek istiyordum.
Biliyordum ki artık ne sen geri dönecektin,
Ne de zaman geri dönecekti...
İlizyon bu muydu yanımda olmayan seni yazmak mıydı?
Gönlündeki İsra'yı görüpte Hüseyin'in suretini çizmek miydi?
Sonra sihirli dünyamda sana sihirli sözcüklerle şiirler yazmak mıydı?
Bir küçük imzanın etrafında...
Ben o zaman Sermet Ergin'im Mutluluk veriyorum acılarımı yok edercesine
Ben o zaman Mevlana'yım Seni sana veriyorum ey aşk.
23 Şubat 2012
Efsane Etrafoğulları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.