Sahipsiz Mezar Taşları

Ölüme doğar insan, ölmek için yaşar,

Bazen ölüyor gibi...

Soğuk nefesini hissederek kendini yoğurarak, yorarak yaşar

Telaşlıdır, hep daha hızlıca koşar.

Koşar da nereye koşar?

Her fani ölümü tadacaktır bunu bilerek yaşar.

An gelir ensesindeki soğuk nefes susar.

Bir taş dikerler başına, kefene sararken, vedalaşmalar...

Yazarlar adını bir taşa, musallada bir başkası

Şehit mi, gazi mi yoksa kimliği belirsiz mi?

Başındaki taşa bakıp anla, ne zaman geldi ve gitti.

Ardında dua edeni var mı bilinmez?

Duası kesilene hiçbir şey denilmez.

Senin de mezar taşına yazarlar bir kelam...

Taşına da bakarlar kim bu, kaç yıl koşup yorulmuş

Ölüm, yaşama yaren
Sen de toprağa...

11 Mayıs 2012

Paraf