Ve sustu...
İncitmemek için yutkundu, kapanmaz yaralar açarsa yine kanamayı kendisinin durdurması gerektiğinin farkındaydı. Artık yara sarmak istemiyordu.
Ve sustu...
Hak ettiğine sahip olamayacağını anlamış, kabullenmişti.
Ve sustu...
Biliyordu ki konuşsa devrik cümleleri çoğalacaktı...
Biliyordu ki yaşanılanlara saygısı kalmayacaktı...
Biliyordu ki dönme payı olmayacaktı.
Biliyordu ki yaşanılanlara saygısı kalmayacaktı...
Biliyordu ki dönme payı olmayacaktı.
Ve sustu...
Ve sustu...
Ve sustu...
24 Haziran 2011
Paraf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.