Ashab-ı Kehf Kadar Yorgun Yüreğim

Bıktım artık dudaklarından dökülen yalanlarını dinlemekten

Bıktım tükenip tükenip sonunda bana gelmenden

Bıktım sevmeyi bilmeyen yüreğinde uyumaya çalışmaktan.

Cennetten kovulduğun yetmiyormuş gibi düşlerimden de kovuldun.

Fikrim firar etti senden, rüyalarım bile seni recm etti.

Oysa seni içimdeki aşk misali saklar, her şeyden sakınırdım

İbadetim misali görürdüm seni kolay elde edilemezdin

Yazarken seninle seni harmanlardım, severek, isteyerek sana bakardım

Sonra silerdim tüm günahlarını…

Yalan dünya kadar yalansın.

Seni gözümde ne kadar da büyütmüşüm

Yere göğe sığdıramamışım, şimdi ise yüreğim sana karanlık kuyu

Aklıma bile gelmiyor gülüşlerin

Güller sen gibi kokmuyor, güneş sensiz de güzel doğuyor.

Arayışta kavrulan yüreğindeki üçyüz yıllık uykudan uyandım

Hira'da dinlenmekteyim, kimlere yarenlik yapıyorsan onlar teselli etsin

Ben zamanımı durdurdum, tüm kapılarımı kilitledim.

Aşk yokmuş sevda ateşi sönmüş senin yüreğinde

Artık cennet ile cehennemin ortasındayım

İsa Peygamber acıyor halime

Hz. Nuh ise ağlıyor gözlerimden akacak her damla yaş

Senin tufanın oluyor.

Yağmur damlalarına saklandım çisil çisil üzerine yağacağım

Her ıslandığında canın yanacak

Yaptıkların yanına kalır mı sandın?

Mahşer yerine döndü seninle dakikalarım

Eksik yanım diye sarıldığım dehşet veren bir hayalmiş

Aşk sen değilmişsin, aşk benmişim.

Benden aldığın aşk emanetini geri verme zamanı geldi

İki elimi yakandan indirmem için bu gerekli.

Bedelini ödeyemediğin aşka el uzatma

Yanarsın.

01 Eylül 2011

Efsane Etrafoğulları & Paraf