Dün o kadar güzeldin ki seni yaşadığım için Karagöz ile Hacivat misali Orhangazi benim kellemi vurdurmak istedi. Çünkü onlar beton için harç yapmışlardı bir de güldürmüşlerdi insanları her iki olgu da şeytan işiydi senin gibi...
Senin gibi diyorum çünkü Arap Şükrü sokağında bir fahişeydin ve küfürler ediyordun hatta ben orospuyum diyordun etimi satıyorum var mı alan diye bağırıyordun. Sarhoştun oysa içki içmesini bile bilmiyordun. Yalnızca gece kırmızıydı artık senin giydiğin askılı elbise ve dudaklarından taşan ruj gibi. Bakıyordum neden baktığımı bilmeden şunu iyi biliyordum yalnızca seni istediğim kadar hayatımda hiçbir kadını böylesine istememiştim...
Oturdun, karşımdaki masaya bir elinde sigara bir elinde ise rakı kadehin vardı sağ omuz askın düşüyordu ten kokun baharda açan çiçekleri anımsatıyordu oysa ben böylesine güzel bir çiçek koklamamıştım. Bir an masmavi gözlerin, benim gözlerimle temas ettiği zaman sanki yüreğim yerinden çıkacaktı ve bana bakıyordun artık bir de laf atıyordun. Diğer erkekler gibisin diyordun zavallı, aşağılık, et düşkünü ve yatalım mı diyordu dilin, olur dedi dilim...
Hiçbir şey konuşmuyorduk sadece adımlar konuşuyordu eve giderken yalnızca sigaran mı demiştin eve vardık içeriye girdik. Yatak odasındaydık üzerindekileri çıkardın, çırılçıplaktın yattın yatağa beni yanına bekliyordun oysa ben sana dokunmamaya yeminliydim bilmiyordun. Sana dokunursam ben de diğerleri gibi olurdum, sen de sıradanlaşırdın buna izin veremezdim. Çünkü ben seni kimsenin sevemeyeceği kadar çok sevmiştim. Başka tenlerde kirlenen bedenini benim tenimle temize çekemezdin.
25 Haziran 2011
Efsane Etrafoğulları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.