zaman geçmek bilmiyordu
erimez karlar yağıyordu saçlarıma
içim isyanların taa ortasındaydı
içimdeki yaralara tuz yerine yar basmak için.
Arıyordum okuduğum mısralarda
seni görüyordum, seni hissediyordum
içimdeki Leyla oluyordun
kum denizinde kayboluyordum.
Ruhumu arındıyordum seninle
zirifi karanlık odamda
gönül Ashab-ı Keyf uykusunda
rüyalar görüyordum
içinde sen olan
sen ki...
Azra değil misin içimdeki
kutsallığın aşkın ve sevdan değil mi?
ağlıyorum
el sürülemeyen
ulaşılamayan senin için.
Fakat sen
ebruli zamanlarda
kurşuni yalnızlığım için yazdığım şiirlerde
bir imzaydın
sen okuyordun
ben büyüyordum.
13 Haziran 2010
Efsane Etrafoğulları
Vay canına ne de güzel yazmış :-)
YanıtlaSilkim ki bu şiiri yazan kişi
Şiiri yazan şairi tanıyor olmalısın. Canı istediğinde kalemini kağıt üzerinde dans ettirir. ;-)
YanıtlaSilO kadar yetekli demek :-)bu şiiri yazarken heral de sana sırılklam aşık olması lazım ki bu şiir cıksın :-)
YanıtlaSilŞart değil, ne de olsa Şairler yalancıdır. ;-)
YanıtlaSilYok bne Paraf o kadar da değil :-) meslektaşımdır vuralım ama öldütmeyelim :-)
YanıtlaSilTamam tamam anlaştık. ;-)
YanıtlaSilbelki de cesaret edememiştir bunu söylemeye kaleme dökmüştür :-)
YanıtlaSilYeni bir yazıya başlayacağım tutku mu olsun
YanıtlaSilOlsun tabii ki, sırada o vardı. ;-)
Sil