1945 yılında Şanlıurfa'da, memur bir babanın çocuğu olarak dünyaya gelmiş. Bekir Coşkun Ankara’da Yüksek Gazetecilik Okulu’ndan mezun olduktan sonra 1974’te foto muhabiri olarak işe başlamış olan yazarın "Kadınlar Gittiğinde" yazısını her okuyuşumda sanki hayatımdan giden bir kadının ızdırabını içimde yaşarım.
Bir kadın, o kiminin annesi, kiminin ablası, kiminin kız kardeşi, kişinin sevgilisi, kiminin de eşidir. Gitmeleri her ne sebeple olursa olsun ölüm ya da ayrılık her durumda ardında yas bırakır, yaş bırakır.
Kadınlar Gittiğinde…
Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde “yetim-öksüz”
Kalan çok olur:
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler,
Özenle saklanmış küçülmüş giysiler,
Dolap diplerindeki kurdeleler…
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar,
Yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker “sarıkız”.
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz,
Değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir,
Koridor kimsesiz.
Bir kadın gittiğinde…
Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında;
Bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan,
Bir muhasebeci…
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.
Bir anne gider…
Bir dost…
Bir arkadaş…
Bir sevgili…
O canımın sıkıldığı gün telefonda “Sana gelen bana gelsin”
Diyen sesini hiç unutmamıştım.
Yine ıslandı göz pınarlarım, ben dahi yetim kaldım.
Sözcükler yetim kaldı.
Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde;
Övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır.
Kapı eşiğindeki “Dikkat et…” duyulmaz,
Annesi gitmiştir “geç kalma”nın.
Kadınlar, arkalarında büyük boşluklar bırakarak
Giderler.
Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında.
Ve bir kadın gittiğinde pek çok “yetim”
Bırakmıştır arkasında…
Bekir Coşkun
Yaşarken ve yanınızda iken değerleri bilinmeli, ardından tutulan yasın ya da dökülen gözyaşının bir faydası olmuyor. Kimsenin yetim kalmaması dileklerimle...
20 Mayıs 2011
Beste
Bir kadın, o kiminin annesi, kiminin ablası, kiminin kız kardeşi, kişinin sevgilisi, kiminin de eşidir. Gitmeleri her ne sebeple olursa olsun ölüm ya da ayrılık her durumda ardında yas bırakır, yaş bırakır.
Kadınlar Gittiğinde…
Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde “yetim-öksüz”
Kalan çok olur:
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler,
Özenle saklanmış küçülmüş giysiler,
Dolap diplerindeki kurdeleler…
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar,
Yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker “sarıkız”.
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz,
Değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir,
Koridor kimsesiz.
Bir kadın gittiğinde…
Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında;
Bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan,
Bir muhasebeci…
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.
Bir anne gider…
Bir dost…
Bir arkadaş…
Bir sevgili…
O canımın sıkıldığı gün telefonda “Sana gelen bana gelsin”
Diyen sesini hiç unutmamıştım.
Yine ıslandı göz pınarlarım, ben dahi yetim kaldım.
Sözcükler yetim kaldı.
Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde;
Övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır.
Kapı eşiğindeki “Dikkat et…” duyulmaz,
Annesi gitmiştir “geç kalma”nın.
Kadınlar, arkalarında büyük boşluklar bırakarak
Giderler.
Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında.
Ve bir kadın gittiğinde pek çok “yetim”
Bırakmıştır arkasında…
Bekir Coşkun
Yaşarken ve yanınızda iken değerleri bilinmeli, ardından tutulan yasın ya da dökülen gözyaşının bir faydası olmuyor. Kimsenin yetim kalmaması dileklerimle...
20 Mayıs 2011
Beste
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.