İşgal altında kalır tüm duygularımız, sevdiğimiz bizden uzak, biz ise karanlık gecelere tutuklu. Zaman bütün yaşanmışlıkları sıraya dizer ve alacakaranlıkta kurşunlatır. Kendi silahımızla vuruluruz belki de bu yüzden acılara duvar oluşumuz.
Bir sabah uyandığımızda en sevdiğimizin artık hayatta olmadığı haberi ile sarsılırız ama yıkılmayız daha çok çekecek acılarımız vardır sırasını bekleyen. Nereden geleceği belli olmayan yürek darbeleri ile düşe kalka da olsa yürürüz bu yolda. Yol bizim, çile bizim.
Tek kaçamağımız kurduğumuz düşler olur. Kısacık hayatımıza uzun uzun düşler biçeriz. Umut ekeriz ellerimizle sularız. Varsın arada solsun ne çıkar biz inatla ekmeye devam ederiz. Dedim ya kısa bir öyküdür hayat, kahramanlarını biz seçmesek de kahramanlaştırdıklarımıza harcadığımız biz ömürüz.
06 Mart 2011
Hanımeli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.