Kandıramazsın Beni

Her insan kendini kandırır söylediği yalanlarla yaptığı hareketlerle. Evet evet kendini yalnızca kendini kandırır. Tanrı’ya inanmıyorum dediklerinde bile kendini kandırırlar çünkü sadece başı sıkıştığında Tanrı’ya sığınırlar da o yüzden. Şimdi sen de ihanet etmedim diyerek kendini kandırıyorsun beni değil…

Son zamanlarda aynaya baktın mı hiç? Ağzının kenarından yalanlar akıyor, aklanıp paklanamıyorsun çünkü hala gözlerime baka baka yalan söylemeye devam ediyorsun bir bilsen bu haldeyken nasıl da komik görünüyorsun.

Bedenin benimle yalnızca ya ruhun nerde? Oyuncak bir kukla gibi oynuyorsun daha doğrusu oynadığını sanıyorsun benimle. Ağlama, konuşma artık git yüreğimi daha fazla kirletme kendin gibi, düşlerin gibi
artık bunu bil ki sen benim kuklamsın iplerin elimde…

Hain bir hırsız gibi çaldın en güzel düşlerimi, gülüşlerine saklanmıştım yalanlarınla beni apaçık ortaya çıkardın. Meğer ışığımı kesiyormuşsun kelebekler pervane olamıyormuş geç de olsa anladım.

Şimdi Fizan bile kabul etmez seni. Orası gözlerimde sürgün yeridir çünkü. Seni müebbet hapse mahkûm ettim cehennemin dibinde iblisin ben olacağım, seni ben yakacağım.

Ocağıma düşene kadar bildiğin gibi yaşa, istediğinin kanına gir kirlet ve kirlen kimin umurunda? Onlar da kansın sana, onlar da yansın. Kan kusacağın günler yakındır, hangi sevdayı peydahladığını bile unutacak kadar yalansın. Hadi al şimdi sehpaya bıraktığım bu gecenin sadakasını koy cebine…

01 Ocak 2011

Paraf & Efsane Etrafoğulları