Mutlu Musun?

Bir hüzün rüzgârı esiyor odamda,
Bunu biliyorum, hissediyorum ta şuramda,
Odam sessizdi, kimsesizdi kendi halindeydi
Odam benimle başbaşaydı.

Ta ki senin adın geçene kadar,
Ta ki seni gizlice kalbime alana kadar,
Düşüncelerime seni ekleyene kadar,
Kıyamet koptu sanki
Yürek sızladı belirtisiz uğultular başladı,
Odam bana düşman kesildi,
Deli ve haylaz bir savruluşla,

Şimdi mutlu musun halinden,
Huzurlu musun ben burda maziyle boğuşurken,
Mutlu musun yüreğime söz geçirmeye çalışırken,
Huzurlu musun köhne odama mahkûm olurken?

Onca çektiğim sıkıntıya rağmen,
Hep sabır sabır nereye kadar bu kahır,
Nereye kadar bu acı çığlık,
Hiç seçenek bırakmadın ki bende,
Mutlu musun şimdi isteklice giderken,
Huzurlu musun beni vefasızca terk ederken,
Mutlu musun beni yarından da yarım bıraktın,
Mutlu musun her gece korkum olurken?

Karardı dünyam, derin bir sancı bu bendeki,
Yıkıldı hayallerim, sen anlayamazsın nedenini,
Mutlu musun sebepsizce gidişinden,
Huzurlu musun deli-divane olmuşken.
İstesem de sevemem artık kimseyi,
Yorgunum güçsüzüm, gel desen de gelemem geri,
Mutlu musun beni bitirdin,
Huzurlu musun gülmeyi unutturdun?

Bir ben vardım, sana sevdalıydım,
Bir sen vardın, beni hiç anlamadın,
Mutlu musun, beni yaşarken öldürdün,
Huzurlu musun diri diri toprağa gömdün?

Şair Baran Soylu