Sendeki Şeffaflıktan Geçiyorum

Sendeki şeffaflıktan geçiyorum
ruhumun kırgınlıklarını iğneliyor zaman
rüzgâr inadına esip geçiyor içimden

sonra
mavi bir yelkene yansıyor kadınlığın
deniz
içimde dalgalı küçük bir çocuk
üstünde taş sektirdiğin birkaç sudan bilye belki

firari kaçakçı renklerin toplandığı sokakta
benim adım; kasım diyor ruhum!

hangi yalanın yıl dönümü bu bilmem
içimde keskin bıçak yara
kılıç yarası kapanmazmış ya!
aklımda bir replik:
keskin bıçak olmak için
çok çivi yemen gerekir diyor bir adam bir kadına...
sen; belki de hep sığındığım ama
hep kaçtığım yangın merdivenimsin!

katilin oluyorum işte!
sana dair bütün şiirlerden geriye buruk bir acı kalıyor
seri bir cinayettir aslında kelimelerle işlediğim...

ruhum mavi
ellerim kırmızı!




Pas Bob