Sana doyamadan ölürsem eğer
Yolun düşerde gelirsen bir gün mezarıma
Dokun ki toprağıma
Hissedeceksin ruhumda yaşadığımı hala…
Hayalin karşımda cemalini seyrederim
Yokluğun ateşi sarmış yakar hücrelerimi
Bil ki karasevdam bu sevda asla bitmez
Ruh bedenden çıkmayınca…
Bu sevdayı canıma can eyledim.
Kahrımdan öldüm de kimseye diyemedim
Sadece dünyama doğan güneş sen ol istedim.
Dünyayı zindan eden ayrılığı sen istedin.
Vaktimiydi cananım seni deli gibi severken
Senden uzak diyarlarda sana hasret kalmak
Güneş ısıtmaz artık bedenimi hayat soğuk bana
Yaralı bir kalp ile sürgündeyim sensiz ve sessiz.
Bu suskunluk bir ömür sürecek
Son sözün acısı yüreğimi hançer olup delecek
Bir sen değilsin mahkûm olan yalnızlığa
Yüreğimi sürgün ettim bin derde mecbur ettim
Sensizliği ben seçmedim suçu kaderde ara
Bir gün çıkıp gel uzaklardan güneşim ol
Kader yazgımı ellerinle değiştir
Senli yarınlara umudum ol sil gözyaşlarımı
Sevdamın büyüsünü düzelt sevincim ol.
İste canımı vereyim gecelerine yıldız olup dizileyim
Gel deme bana yollar uzak bu yollar bize tuzak.
Mahşerde görürüm gülen yüzünü
Dünyada çekilen acının kefareti
Cennette buluşturur belki bizi.
Ezgi & Korsan
17.10.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.