Ölümün sokakları
Karışmasın diye sesime
Sakladım,
Gecenin ve varlığının çoğalttığı
Ve hep yüzünün denizine doğru akan hüznümü.
Kalbime dokunduğunda uğultusu rüzgarın
-Zaman eylül-
Cesaret ettim ve kapadım gözlerimi ilk kez
Henüz kanamaya başlamamıştı düşlerim
Gece marazi bir mazeret
Saplanıverdi camdan bir hançer gibi kalbime
Bilmezken ne zaman dolacağını ruhuma verilen mühletin
Ve yağmurun neden yağdığını gecelerce
Okunaksızlığına kimse/sizliğimin
Sadece
Sesimde varlığı iğreti,
Ezelden kalma sahipsiz bir heves
Ve bir esrime
Tenimde hüküm süren gençliğim.
Faili meçhul bir sevdaydı yaşadığım
Kimseler bilmez…
Aşka dair hiçbir sözün
Aşktan öte olmadığını anladığımda
Sesim terk edilmiş maviliğine karıştı bir denizin
-Zaman eylül-
Anladım hayata öylesine düşülmüş bir nottu artık
Bir denize bakabilmek kadar cesaret gerektiren yokluğun
Kalbi mecruh bir geceye yenildi
Mecruh kalbim
Artık gecenin sığındığı son çaresizim ben
Unutsam hayatından yaptığım alıntıları
Bende geceye sığınabilirim…
Oysa
Şimdi sana ve kendime azalıyorum
Son kez
Ve
Uzağında
Her defasında, her çiçeğini ilk kez görüyormuşçasına
İçinden geçtiğim bahçenin
Bir ölüyü uyandırmak ne demek bilemezsin…
Pas Bob
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.