Kelepçeli bir kuşun kanadında
Ne kadar yaşanabilir ki
Bir kuş kanadı özgürlüğü...
İçimdeki cesetleri çoğaldı artık söyleyemediklerimin,
Şiir boyu suskunluklarda katlanıyor hüznüm…
Susturduğum sessiz harfleri batıyor içime
Adımın…
Adım kadar yabancıyım kendime…
Bir katil taşıyor bu kent sebepsizliğinde,
Biliyorum…
Şiirlerimi evlatlık veriyorum;
Kimliğine kent arayanlara…
Acınacak bir haldeyim diye
Yanılgılar taşırken bağrımda,
aslında acınacakları yazdığımı fark ediyorum...
Bana acıyanlarınsa,
Aynalara kaptırdıkları yüzlerini
Eskitmeye çalışıyorum gözlerimden…
Ve beceriyorum da…
Kendime sustuklarımla kalıyorum ayakta,
Dimdik…
Zifiriyim içime,
Dışıma küs; dışımdaki maviye sus…
Ne kadar yakılmış liman varsa ömrümde,
Hepsini sığınak yapıyorum;
Düşünü beklettiğim mavi şehrime…
Bir şairi sevmekle başlıyordu her şey
Evet,
Zor olan neydi peki,
Sevmek mi?
Aklını sorgu odalarında soru işaretlerine yatırıp
Asıl işkenceyi yüreğine çektirmedin mi sen sevgili?
Senin yüreğini ezen ne benim sevgim
Ne de senin sevmeye yeteneksizim, deyişin…
Sorulması gerekenlerde değilim ben,
Cevapların akıl almazlığında…
Ve sorular sormak yerine kendime
Cevaplardan yola çıkışlardayım…
Şairliğimin kalemini kırmaya beceriksizim,
Seni sevmemeye sağır olduğum kadar…
İçimde yuttuğum bir dilmiş meğer yokluğun da,
Ben görmemişim…
Pas Bob
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.