Tanıştığımız günü hatırlıyor musun?
Çekingen ve kaçamak sohbetlerle başlamıştık
İlk baştan her şey normal bir arkadaşlığa benziyordu.
Ama zamanla sana olan duygularım yoğunlaştı
Gözlerinde kaybediyordum kendimi her bakışında
Sanki ruh ikizimi bulmuştum seninle
Kelimesizde anlaşıyorduk birbirimizle
Hani ikimiz aynı anda aynı sözleri söylerdik ya?
'Niye lafı ağzımdan çalıyorsun?' diye kızardım sana
'Kalp kalbe karşıymış' derdin
Sabırsızlıkla beklerdim seni her akşam
Gözlerimi ayırmazdım kapımdan
'Belki her an gelirsin yanıma' derdim
Umudumu yitirmedim hiçbir zaman
Ama gelmedin, gelemedin!
Aramızdaki engel ayırıyordu bizi
Benden çok uzaklarda olman
Kavuşmamız imkânsız gibi görünüyor
Hayalinle teselli olmaya çalışıyordum
Artık tahammül edemiyorum senden ayrı kalmaya
Sana dokunmak, sarılmak, nefesini hissetmek istiyorum!
Gel! Son ver sana olan acı özlemime!
Dayanamıyorum bu gönül ızdırabına
Kalbime bir hançer sapladın, kanıyor sensizlikten
Tek çaresi senin yanımda olman
Gel de son ver şu ölümden beter hasretime
Kurtar beni bu işkenceden
Gerçekleştirelim bu imkânsız aşkımızı...
Cankardeş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.