Açmış yüzünü aya, yıldıza,
Rüzgârsa olabildiğine hırçın.
Tereddütsüz, çıkaracak sanki
Delice bir fırtına...
Bense onları dinliyorum.
Susturmaya çalışıyorum,
Yüreğimin haykıran sesini,
Savurmaya uğraşıyorum,
Yüreğimin son yangınından
Arta kalan küllerini...
Vursa da hala yüzüme
Sönmemiş kızıl karların alevi,
Vicdanımı rahat bir yastık yapıp,
Dalmak istedim, rüyalar alemine...
Ne dünüm bıraktı yakamı,
Ne de kelimelerimi,
Satırlara dökmek kaygısı...
Pişmanım, evet!
Düşmemişte olsa üstüme,
Koyu gölgesi hatalarımın,
Kim bilir!
Belki de bir çıkışı vardır, bu çıkmazın
Ve sarıp sarmalamak,
Kanayan yönlerini yaşamımın.
Çünkü;
Suçluluk, pişman ediyorsa
Hâla umut var demektir.
Ayşe Akyüz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.