Kaderim dedim boyun eydim
Cezam isen eğer ben seni çok çektim
Kabus dolu gecelerim
Bitmeyen sonsuz bekleyişlerim
Tükendi tüm ümitlerim
Verdiğin o sözler o yeminler
Boynunda vebalim
Soruyorum sana, bu kadar acı verebilir mi bir insan bir insana
Hakkın var mı duygularımı, umutlarımı uçurumdan atıp fırlatmaya
Bir yüreğin ışığını söndürüp zindanlarda bırakmaya
Nasıl kıydın canından, kanından büyüyen bir çiçeğe
Çiçeğinin boynunu büküp soldurmaya
Küçücük tertemiz bir yürek. Allahın lütfu bir melek
Bebeğim her şeyim. Onun mutlu olmasıydı tek dileğim.
Bittim, tükendim dayanmıyor artık yüreğim
Acıların en ağırını, yaraların en derinini, hançerin en zehirlisini sapladın yüreğime
Ağlamıyor artık yüreğim. İçime kan damlıyor.
Nasıl bir vicdan vermiş tanrım sana, aklım almıyor.
Mağlup oldum seninle verdiğim bu savaşta, barış olmuyor.
Ellerinle, sözlerinle bir mezar açtın ki yüreğime, güneşim doğmuyor.
Seni de yüreğimdeki açtığın mezara gömerim.
Son bir derde üzülür, öldüğün için ağlarım...
Ezgi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.