Badem ağacı aldanırmış
Mart ayında erkenden gülümseyen güneşin yüzüne
Ve açarmış çiçeklerini umarsızca
Sonu hüsran olurmuş tabii ki
Dökermiş tüm emeğini bir anlık sıcaklık uğruna
Ama bilmese de sonunu aldırmazmış
Güneşmiş çünkü o.
Isıtırmış, yakarmış içini ve değermiş
Ne olursa olsun onun uğruna heder olmaya
Sen de benim kış güneşim oldun.
Üşürken kumrular dallarda
Sen içimi ısıttın onların inadına
Ayrılık yazılsa da çizgilerle dolu alnıma
Ne olursa olsun yine de razıyım yüklenmeye omzuma.
Pişmanlık mı? Asla olmayacak bu işin sonunda
Sen güldün, çıkardım topraktan başımı,
Sen güldün, yeşerttim yapraklarımı,
Sen meydan okudun kara, yağmura açtım çiçeklerimi
Ve sen gitsen de fark etmez
Mart ayında doğacak güneş yine.
Ayşe Akyüz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.