Nice yokuşlar, nice dağlar aştın
Ayağına taşlar, dikenler battı.
Ne çok fırtınalarla kucaklaştın,
Kimi gün yüreğini kanattılar
Kimi gün çaresizce ağlattılar.
Ama sen hep umudun için savaştın.
Bu günkü kadar hiç yorulmadın.
Hiç bu kadar parçalanmadın.
Bir güç vardı içinde seni hayata bağlayan
O güç senin gururundu seni ayakta sağlam tutan.
Sonbaharda fırtınaya yakalanmış,
Düşmekten korkan tek yaprak gibi korkuyorsun
Ve sen de yapayalnızsın.
Sessizliğine gömülmüş ağlıyorsun
Geçip giden gençliğine mi yanıyorsun,
Nerede hata yaptın onu mu sorguluyorsun?
Ezgi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.