Yolculuk

Oldum olası her zaman otobüs yolculuklarından nefret etmişimdir, zoraki durumlar dışında her zaman kendi hususi otom ile yolculuk etmeyi tercih ettim. Son günlerde mecburi bir otobüs yolculuğu etmek zorunda kaldım.
Antalya ilinden hareket eden otobüs Isparta ili üzerinden Afyon, Ankara, Kırıkkale ve son durak Çorum iline seyir halinde iken yaşamış olduğum küçük ama önemli birkaç noktayı sizlerle paylaşmak istedim.

Otobüsümüzün kaptanı 50 yaşlarda oldukça tecrübeli olduğu her halinden belli olan bir şofördü, muavin ise 35 yaşlarında oldukça ukala dik kafalı yolcuları azarlama cesaretini kendinde bulan bir kişiydi. Otobüs hareket eder etmez ilk uyarıyı yaparak tüm cep telefonlarının kapatılmasını anons etti, güzel bir uygulama idi. Tüm otobüslerin dijital kumandaları bulunduğu için cep telefonlarının kapatılması lazımdı. Bu yolcuların güvenliği için önemli bir husustu, 12 saat sürecek olan yolculuğumuz bu şekilde başlamıştı. Isparta iline yaklaşmak üzere yolun ilerisinde bulunan trafik polislerinin hareketliliği bir problem olduğunun belirtisi idi. Yaklaştığımızda yol trafiğe kapatılmış, yeni meydana gelmiş bir trafik kazasının tespiti yapılıyordu. Biraz bekletildikten sonra yollar açıldı ve biz otobüs ile hareket ettiğimiz esnada yol üzerinde bulunan parçalanmış iki adet otomobil kazanın ciddiyetini göstermeye yetiyordu.

Orayı geçtikten sonra yan tarafımda oturan orta yaşlarda bir bayanın cep telefon acı acı çalmaya başladı. Isparta ilinde ineceğini yaklaştığını ve oğlunun kendisini oto gardan almasını istediğini yapmış olduğu konuşmadan anlamıştım. Muavin gelerek bayanı uyardı ve telefonu kapatmasını ikaz etti. Bayan hiç aldırış etmeyerek telefonunu cebine koymuştu, beş dakika sonra tekrar bayanın cep telefonu çaldı, bayan yine cevap vererek oğluna bilgi veriyordu. Otobüste bulunan kişilerin can güvenliğini hiçe sayıyor cep telefonu görüşmesine devam ediyordu. Muavin tekrar gelerek kendisini uyardı ve telefonu kapatmasını istedi. Bayan oğlu ile görüştüğünü terminale gelmesi konusunda oğlunu bilgilendirdiğini söylüyordu. Orada bulunan tüm yolcular tedirgin olmuştu.

Bayanın kendisine can güvenliğimizi tehlikeye atmasına hakkı olmadığını cep telefonunu kapatması gerektiğini kendim usulüne uygun bir dil kullanarak kendim de söyledim. Bayanın bana vermiş olduğu cevap benim kendisine karışamayacağım şeklinde idi. Saygısızlığının üstüne birde bu şekilde saygısızlık yapmaya devam ediyordu, neyse ki Isparta otogarına gelmiş bayandan kurtulmuştuk. Arka sırada, yan yana oturan iki erkek şahsın sohbeti tüm yolcuları rahatsız etmeye yetiyordu. Bütün yolcular onları dinliyordu, muavin kendilerini uyararak sessiz konuşmalarını söyledi, muavini dinleyen kim yine yüksek sesle konuşmaya devam ediyorlardı. Yan taraflarında oturan bir erkek şahıs şahısları uyararak rahatsız olduğunu biraz sessiz konuşmalarını söylediği anda kıyamet kopmuştu. Karşılık aynen şu şekilde idi “rahatsız oluyorsan başka yere otur kardeşim”, şahıs muavin ile görüşerek yerini değiştirmişti. Yan tarafımda oturan şahıs oturur şekilde uyumaya başlamış yavaş yavaş yatar vaziyete geçmişti ama nasıl bir yatma, kol ve bacakları benim üzerimde geziyordu. Şahsı bir kaç kez uyararak derli toplu uyumasını söyledim, şahıs her defasında kolunu bacağını benim üzerime atmaya devam ediyordu. Bende muavin ile görüşerek boş koltuklardan bir yere geçmek istediğimi söyledim, kendime arka taraflardan bir yer bularak kendimi oraya atmıştım. İnsanların hiç saygısının olmadığı bir zamanda zorunlu da olsa yan yana kalmak beni oldukça strese sokmaya yetmişti.

Uzun ve yorucu bir yolculuk sonrası sağ salim olarak yolculuğu tamamlamıştım, yaşamış olduğum olayları unutmam mümkün değildi, onun için derim ki toplum içerisinde başka insanların haklarına riayet edelim lütfen, kimsenin kimseyi rahatsız etme ve can güvenliğini düşürmeye hakkı yok saygılarımla.

Korsan