Yıldızlar Sönmüş

Gözyaşı akıtmadan için için ağlarsam
Bil ki hasretliğinden yanıyorumdur
Gözyaşımı görür isen eğer
Hasretliğin alev almıştır.



Her ağladığımda sen düşersin aklıma
Hasret içimi yer bitirir
Ne kadar özlediysem seni o kadar ağlarım
Sanki ağladıkça bana geleceksin

Alevler de üşütür bazen
Yokluğuna alıştırır
Alışmak kolay değil bilirim
Çaresizliğin son durağıdır.

Feryat figan etse de bu yürek
Gözyaşı dökmekten başka var mıdır çare
Çaresizlikler içinde çare aramak
Kaf dağının arkasında seni aramaktır.

Ve soruyorsam seni gecelere
Bil ki sönmüştür yıldızlar
Feryadım göklere erişir
Bu şehre hüzün yağar

Bir gün oturup geçmişi düşündüğümde
Bir pişmanlık saracak yüreğimi
O pişmanlığı bile hep kendimde bulacağım
Geçip giden gençliğimin geri dönmeyeceğeni
İşte o zaman anlayacağım
Benliğimi çalan aşkından, ölesiye nefret edeceğim
Bu nefreti bile içime atarak susacağım
çünkü sen susmayı öğrettin bana
Ağlamaktan başka hiçbir çarem olmadın
Bir karanlığın yokluğunda yollarımı kapattın
Adımı bile her satıra hüzün yazdırdın.

Güneş yokluğuna alışamadım
Güneşsiz insan yaşayamaz
Aşk güneş ise
İnsanlar nerede

Mutluluk aşk ise
Hüzün çoktur içinde
Sevinç az olsa da
Yok yoktur içinde...

Sadberk & Tentene & Ezgi & Korsan & Engelli Yaşamak & Paraf