Kilis'in düşman işgalinden kurtuluşunun 87. yıl kutlamalarında yine silahlar konuştu. Dakikalarca genci, yaşlısı ile binlerce mermi harcandı. Bir dede vardı çok dikkatimi çekti bir elinde bastonu diğer elinde silahı ile zor yürüyor ama iş silah sıkmaya gelince şahlanıyor.
Sevinçlerimiz bile bir garip oldu. Kutlama denilince silahlar ilk elimizin yetiştiği oluyor. Anlamsız gelen bu olay kaç kişinin yaralanmasına hatta ölümüne sebep oluyor. Düğünler, maçlardaki galibiyetlerimiz, asker uğurlamalarımız bile artık hep silahların gölgesinde oluyor. Yoksa mermi fazlalığımız mı var da bizim haberimiz yok?
Bu nasıl bir sevgi ve sevinç gösterisidir anlayabilmiş değilim. Ben ne kendim ne de ailem adına böyle saçma şekillerde kutlamalar yapılmasını istemiyorum. Bir ilin kurtuluşu çok önemli bir olaydır ama bu şekilde mi kutlamak gerekiyor? Buna kutlama demek bile bana garip geliyor.
Ay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.