Yalnızlığın Buz Tuttuğu Yerdeyim

Alışamadım Birtanem,
Geceleri üşüyorum ama soğuktan değil...

Tutamamaktan sıcak ellerini,
Tutunamamaktan yüreğinin sıcaklığına.
Gecelerin sensizliğine alışamadım.
Alışamadım birtanem,
Karanlığın beni yalnızlığa atmasına.
Alışamadım birtanem,
Yalnızlığın her gece benim ile yatmasına.
Alışamadım,
Sensizliğin yüreğime diken olup batmasına.
Alışamadım, işte alışamadım.
Geceler soğuk ve sensiz,
Yokluğuna akıyor zaman,
Yine sabah oldu,
Bugün günlerden sensizlik,
Ellerim yine yalnızlık çiçekleri topluyor,
oysa o çiçekler senin saçlarında olmalıydı.
Vakitsiz yaşıyorum günleri
Yine Sensizlik dünde kaldı,
Yaşadım mı bilmiyorum.
Bu gün yine sensizim,
Bu gün de, dünde kalacak,
Yarının Sensizliğinde nasıl yaşarım,
Onu da bilmiyorum.
Ya sensiz saatler,
Ve ardından gelecek, isyankar geceler.
Göz yaşlarım içime aktığında,
Yine sen olmayacaksın, yine buz gibi bir yalnızlık.
Ama yalnızlığın buz tuttuğu yerde,
Yine yanan bir kalp olacak ve yine,
O kalp senin için yanan, benim kalbim olacak,
Bu isyanım sana değil, sen olamazsın,
Kaderimin oyunu bu,
Tek başına bozamazsın.
Hayat Bize, mutlu olma şansı vermiyor sevdiğim.
Çünkü biz, kendimizden başka,
Herkesin üzüntüsünü Üzüntümüz,
Acısını acımız yaptık.
Çünkü tanımadığımız bir göz yaşı bile,
İçimizi parçaladı.
Çünkü biz insanlığı seçtik,
Çünkü biz insan olduk.
Çünkü biz olmaya devam ediyoruz.


Arkim