Bir kadın kokluyordu kabrimin toprağını,
Usul usul ağlarken dağ gibiydi feryadı,
Acının en hasını okşayarak bıraktı!
Çenemi bağlamışlar soramadım adını.
-Annen...
Bir adam geldi sonra hayli üzgün yıkılmış,
Bir elinde asası, yaşı ellibeş, altmış,
Çömelip baş ucuma bir şeyler mırıldandı,
Titremekteydi sesi ne dedi anlamadım!
-Baban...
Derken bir çocuk sesi, dediler bu kızı,
Şaşırmış! Soruyordu babam burada mı saklı?
Toprağımı eşerken minicik elleriyle...
Oyun sanıp seslendi! Hadi çık dedim söbe.
-Evladın...
O an kalkmak istedim dayanılmaz bir hisle,
Bir an dokunmak için, minicik ellerine,
Başım toprağa çarptı öldüğümü anladım,
Yavrumun gözyaşları damlarken kefenime.
-Hakikat...
Arkim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.