Şimdi senden uzaktayım kendimle baş başa ve ıssızım. Burada her şey ıssız, güneş ıssız, ay ıssız, yıldızlar ıssız, dört tarafımı sarmış dağlar arasında sensizliği çam ormanlarına haykırıyorum.
Nedenleri, niçinleri bulmaya çalışıyorum nafile. Tüm sorular yanıtsız kalıyor, kaçışımın sebebi sorularıma cevap bulmak değimliydi oysa kendimle yüzleşmek korkusu her geçen gün tüm ruhumu ağır ağır sarıyor.
Doğru ile yanlış arasında bir yerdeyim, her gün keşke kelimesini kaç kez kullandığımı hatırlamıyorum. Başımı iki elimin arasına alarak saatlerce aynı noktaya bakarak düşünüyorum. Ben bu hale düşecek insan mıyım diyorum kaç kez, unutmak için değil miydi kaçışımın sebebi. Yüreğimde yanan ateşin sebebi peki, neden? İtiraf ediyorum ıssızım buralarda hem de çok ıssızım, senden uzak kalmak beni ıssız bıraktı?
Korsan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.