Şikâyetçi Olup Ağladığım Nice Günler Oldu, Fakat Zaman Geldi Ki Ağladığım Günlere Ağladım

Hatalar, günahlar bizler için, pişmanlıklar da hatalarımızın göstergesi. Yaptık, ettik, pişman olduk. Tövbe ettik zaman zaman tövbe bozduk. Yetinmedik şikayet ettik. Oysa kimi kime şikayet ettiğimizi bile göremedik. Bildiğimiz kadarı ile sorumlu tutulduk ama bildiklerimize de yetişemedik.

Kendimizi aldığımız her sorguda idam ettik. Bir daha asla bu hataya düşmem diye kendimize sözler verdik fakat yine düştük, düşmeye de devam edeceğiz. İnsanız, aciziz, çabalarımız ve azmimiz var ama hedefe ulaşan yol aşılması güç bir yol. Nefis mücadelesi her şeyden zor. Zorluklardan güç almayı bilerek yolumuzdan şaşmadan devam etmek için çaba sarf ederken yaşadıklarımızdan ders çıkarmayı da kimi zaman bilemedik. Bildiğimiz zamanlar oldu belki ama öyle zamanlarda da sonucu istediğimiz gibi kendimiz belirleyemedik.

Yaşam bana şunu öğretti ki; ağlamak, sızlamak, şikayet etmekle bir yere varılmıyor. Yapabileceğin ne varsa onu yap diyor hayat ve gerisini akışına bırak. Su akıp yolunu nasıl buluyorsa, yaşamımızdaki olaylarda bir akıntı içinde kendi yönünü buluyor. Hayat için, yarınlar için endişelenmeye bile gerek olmadığını öğrendim. Suyu yani hayatı akışına bırakmak kolay değil ama öğrenilecek bir olay. Her olayı kendi içinde incelediğimde, olaya verdiğim yön ile sonuçlarının hiç tutmamasından anladım ki, ben sadece niyetimi bilirim gerisine karışamam.

İşte bu muhakeme sonucunda hayatın getirdiklerini şikayet etmemeyi öğrendim. Kabullenmekle yol kat edildiğini gördüm. Kabullenmemek, hayatın getirilerine karşı koymak, kendi kendinle savaş etmekmiş iyi öğrendim. Hayat ile savaşıma son verdim. Karar verdikten sonra hedefine yönelerek yaşamanın güzelliğini anladım. Hz. Ebubekir'in dediği gibi " Şikâyetçi Olup Ağladığım Nice Günler Oldu, Fakat Zaman Geldi Ki Ağladığım Günlere Ağladım."

Hiç şikayet etmem artık bilirim ki yaşanacak ne varsa o yaşanacaktır. Artık ağladığım günlere bile ağlamıyorum.

Paraf