Özledim hem de nasıl özledim
Yokluğunda varlığını katık ettim.
Azalmadım, çoğaldıkça çoğaldım
Çoğaldıkça daha çok özledim, tenimsin.
Nefes almak varlığına eş olmakmış,
Ruhdaşım, sen yokken ben ne kadar yalnızmışım.
Yanmışım, susamışım ve çok açmışım,
Küçük bir çocuk bıraktın ardında gel büyüt beni, benimsin.
Dillenmez yaralarım ama sen yine de hiç çekmedim sanma,
En az senin kadar geçtim acılardan.
Hırpalandım, yıprandım çoğu zaman
Ölüp ölüp yeniden dirildim, ölmek ne zormuş can.
Ecelimi beklerdim, sen ondan önce geldin
Bahar dallarında çiçeklerim var artık.
Aşığınım diye hor görme beni
Sözlerin hançerdir ansızın öldürme bu nuru, kaderimsin.
Renklerimde izlerin, tutuldu kelime başları
Aklım fikrim sen olmuşken, yolumu şaşırdım.
Tut ellerimden önderi ol bu aşkın,
Yıkık, dökük benden sen oluştur, eşimsin.
28 Aralık 2009
Medcezir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.