Oldubitti hafızam zayıftır, ama bu beni üzmüyor eğer unutamasaydım çoğu acıyı şimdi nasıl yaşardım. Güzel anılarımı unutmamak için günlük tutarım.
Bu gece hüzün damlarken yüreğimden, güzel anılarımla hüznümü yele vereyim günlüğümü okuyayım istedim.
İlk başlarda hep güzel anılarım vardı ama sayfalar ilerledikçe unutmam gereken acılarımı da yazmıştım. Ne çok gözyaşımla mürekkebi dağıtmışım. Hani dağıtıp yele verecektim ya hüznümü, veremedim daha da çok efkarlandım. Ne güçlü bünyelerimiz var. Kaç kere yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmışım. Acılarıma her acı eklenişinde daha çok direnmişim yaşama, yaşamak bu olsa gerek demişim.
Sezen Aksu geldi aklıma bir şarkısında diyor ki; "acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir." Acılarımla değerlenmiş, olgunlaşmışım. Benim gibi acılar yaşayanları kader arkadaşım saymışım. Hz. Mevlana'nın dediği gibi "damdan düşen gelsin yanıma" demişim. İnsana saygım bu yüzden belki de.
Gönül fethetmektir hedefim, bilirim ki en zorunu seçmişim. Susarım bazen istenilen cevapları veremeyeceğimden korkarım. Korkarım incitmekten, incinmeyi göze alabilecek kadar. Ben güçlüyüm kalkarım altından ama zannederim ki karşımdaki bu yükü taşıyamaz işte bu yüzdendir gönül hamallığım. Yaşam herkes için zor, çok kırılmışlıklarımız var bir de ben kırarak kötüye hizmet etmek istemediğimdendir bazen insanlardan kaçışım. Kendimi dört duvar arasına hapsedişim.
Nasıl da acıtıyor, toprağa verdiğim sevdiklerim. Özlemek yüreğimi yakıyor. Tenhada ağlamayı sevmişim. Bir kere de yazdıklarımın içinde acı olmasın dedim ama acısız olmuyor. Anlık mutluluklar gibi anlık acılarımız var. Acısız taşlar yerine oturmuyor.
Ağladığımı da gören olsun istemem herkes beni hep güçlü bilsin isterim. Ağlarım ama ertesi gün yeni bir gün, güneş doğar yüreğime, sayfam ak paktır. Ben çekerim gamı, tasayı ama sevdiklerimin çekmesini yüreğim kaldırmaz. Tüm kederler bana, tüm güzellikler sana olsun. Sen beni düşünüp de sakın ola tasalanma! Neler gördü geçirdi bu yürek, nelere perde çekti, bil ki senin derdin de bana çok gelmez küçüğüm.
Sezen Aksu geldi aklıma bir şarkısında diyor ki; "acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir." Acılarımla değerlenmiş, olgunlaşmışım. Benim gibi acılar yaşayanları kader arkadaşım saymışım. Hz. Mevlana'nın dediği gibi "damdan düşen gelsin yanıma" demişim. İnsana saygım bu yüzden belki de.
Gönül fethetmektir hedefim, bilirim ki en zorunu seçmişim. Susarım bazen istenilen cevapları veremeyeceğimden korkarım. Korkarım incitmekten, incinmeyi göze alabilecek kadar. Ben güçlüyüm kalkarım altından ama zannederim ki karşımdaki bu yükü taşıyamaz işte bu yüzdendir gönül hamallığım. Yaşam herkes için zor, çok kırılmışlıklarımız var bir de ben kırarak kötüye hizmet etmek istemediğimdendir bazen insanlardan kaçışım. Kendimi dört duvar arasına hapsedişim.
Nasıl da acıtıyor, toprağa verdiğim sevdiklerim. Özlemek yüreğimi yakıyor. Tenhada ağlamayı sevmişim. Bir kere de yazdıklarımın içinde acı olmasın dedim ama acısız olmuyor. Anlık mutluluklar gibi anlık acılarımız var. Acısız taşlar yerine oturmuyor.
Ağladığımı da gören olsun istemem herkes beni hep güçlü bilsin isterim. Ağlarım ama ertesi gün yeni bir gün, güneş doğar yüreğime, sayfam ak paktır. Ben çekerim gamı, tasayı ama sevdiklerimin çekmesini yüreğim kaldırmaz. Tüm kederler bana, tüm güzellikler sana olsun. Sen beni düşünüp de sakın ola tasalanma! Neler gördü geçirdi bu yürek, nelere perde çekti, bil ki senin derdin de bana çok gelmez küçüğüm.
Paraf
http://www.youtube.com/watch?v=zRmCme_uuKc
YanıtlaSil