Bir sabah uyanırsın, sebepsiz sancıların tutmuştur yine
Çare arasın kapı kapı, çaresizliğin yüzüne çarpan bir kapı
Yazan yazmış hastalığı sana yakıştırmış, kanser olduğunu öğrenip
Düşmüşsün yollara, yeneceğim bu illeti, ben kazanacağım diye!
Kemoterapi olursun çarem sanarak, önce saçların gider senden
Her telini okşayarak yolcu edersin, her gün daha fazlası gider
Tarak sürmeyeyim belki birazı bende kalır diye ümit edersin ama…
Kalmaz, okşanmamış saçlarında avuçlarından akar gider.
Zencefil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.