İki Erkek Kardeş

Belki de herkesin bildiği bir hikâyedir iki erkek kardeşin birbirleri için güzel düşünceleri ama son zamanlarda öyle kötü olaylar duyuyorum ki bu güzellikleri hatırlatmaya ihtiyaç duydum.



Erkek kardeşlerin ikisi de babalarından kalma çiftlikte çalışırlardı. Kardeşlerden biri evliydi ve çok çocuğu vardı. Diğeri ise bekârdı. Her günün sonunda iki erkek kardeş o günkü ürünlerini ve karlarını eşit olarak bölüşürlerdi.

Günün birinde bekâr kardeş kendi kendine, “Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil” dedi, “Ben yalnızım ve pek fazla bir gereksinimim yok.” Böylelikle, her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin evindeki tahıl deposuna götürmeye başladı.

Bu arada evli olan kardeş, kendi kendine, “Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil, üstelik ben evliyim, eşim ve çocuklarım var ve yaşlandığım zaman onlar bana bakabilirler. Oysa kardeşimin kimsesi yok, yaşlandığı zaman bakacak kimsesi yok” diyordu. Böylece evli olan erkek kardeş, her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin tahıl deposuna götürmeye başladı.

İki kardeş de yıllarca ne olup bittiğini bir türlü anlayamadılar, çünkü her ikisinin de deposundaki tahılın miktarı değişmiyordu. Sonra, bir gece iki kardeş gizlice birbirinin deposuna tahıl taşırlarken çarpışıverdiler. O anda olan biteni anladılar. Çuvallarını yere bırakıp, birbirlerini kucakladılar

(Canfield, J. , Hansen, M.V. , Hansen, P. 1998).


1e1