Yiyemez, içemezsin diye su getirdim sana
Komşularını da gözettim, tıpkı senin yaptığın gibi
Artık ben de yiyemiyorum leblebiyi
Zaten sensiz sevmiyorum ki...
Dün yanımdaydın, hiç gitmeyeceksin sanmıştım
O zamanlar bilmezdim, şimdi yanıldığımı nasıl da anladım.
Yıldızlar kayar geceden, sen de gözlerimden
Ne yıldız kaldı artık gecemde ne de sen.
Ne zaman aklıma gelsen,
Bir ellerim durmuyor, yazıyor,
Bir de gözlerim durmuyor, akıyor.
Her yanım şiir şiir sen kokuyor.
Oysa ben ardından şiirler yakmak yerine,
Gözlerine bakmak isterdim.
Bir bilsen,
Bir görsen,
Kutuptaki buzullar gibi eridiğimi,
Bir hissetsen…
Şimdi yoksun, yokluğun varlığıma ağır,
Ne zaman aklıma gelsen, aklım bedenime sağır,
Taşınmaz derdi peyda ettiğim ciğerim kahır,
Ardından rüzgâr olmayı seçtim.
Fırtınalarla boğuşacağımı iyi öğrendim.
Bu gece yine şiirdim,
Koşarak sana geldim.
23 Aralık 2009
Paraf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.