Başlangıç Belli De Sonu Pek Karışık

Tek kişi başlar yeni bir hayata, sonra eşini bulmuştur. Öteki yarısı da tamamlanmış, mutludur. Ardından aileye yeni üyeler merhaba der, sancılar çekilse de varlıkları ile unutturur.
Bir, iki derken aile iyice çoğalır. Günler su gibidir, durmaz yerinde akar en istemediğin zaman parmaklarının arasından. Zamana hükmün geçmez. Bir bakarsın ne çok şeyi geride bırakmışsın. Özledikçe anarsın geçmişindeki güzel izleri. Kim bilir kaçı hafızandan silindi.



Gün gelir belleğindeki kalıntılar ağlatır seni. Tekrar o günlere dönmek ama bu kez o günleri farklı yaşamak istersin amma velakin ne mümkün. Giden gitmiş, biten bitmiştir. Anılarına yapışır kalırsın. Yapıştıkça kanamaya başlarsın. Çaresizliğini bir kez daha anlar ve boynunu bükersin, razı olmalısın geçen, giden zamana. Senden götürdüklerine. Kabullenmek yok etmez ama azaltır acılarını. Azaltmasa kaç yazar ki?

Güçlü yaratılmışız, ne işkencelere, ne acılara dayanır da bu yürek yine isyan etmez, yine yıkılmaz, yine ölmez vadesi dolmayınca. Ölmek de zormuş, öyle diyorlar. Ölmeyi istemez kimse, en hastası bile bir nefes daha fazladan almak için çırpınır ama ölmek zormuş, anlasana!

Yaşarken ölenlerden olmak daha zor. Ruhun ayrı gibidir bedeninden ama ayrılamaz. Dar gelir yüreğine ama taşamaz. Dostunu seçebilmişsen eğer; itaatkar olabiliyorsan, verdiklerinin değerini anlamışsan hangi acı isyan ettirebilir ki seni?

Vuslat gibi görüyorsan ölümü, vuslata güzel hazırlanmalı. Yalancı dünyanın, yalancı sevdalarında kaybolmamalı.

Paraf