Ah annem ah sözlerini anlamak için daha çok büyümem gerekiyormuş. Annem bana “ Gülü elinde tutmasını bilmezsen eğer gülün dikenleri ile kanarsın.” Demişti.
O zamanlar annemin bu sözünün anlamını kavrayamadığımı yıllar sonra anladım. Gençlik dönemlerimde bile bir kız arkadaşıma gül hediye edecek olsam önce dikenlerini maket bıçağı ile ayıklardım ki gülü eline aldığında ona batıp canını yakmasın ve kanatmasın.
Oysa annemin söz ettiği gül, gerçek gülden ziyadeymiş bunu ancak anlayabildim. Gönüller bir bahçe bizler de o gönüllerin bahçıvanlarıyız. Gülü tutmasını bilmek ise insanın gönlünü hoş tutmak, kalp kırmamakmış. Kırdığım kalplerden sonra kokusunu alamadım gülün. Annem ne kadar da haklıymış meğer!
Yaşamımda birçok gülü ezip geçmişim, ayağım takılıp düştüğümde ezdiğim güllerle yüz yüze geldiğimde anladım. Nasıl yürümüşüm, nereye gidiyormuşum hiç düşünmemişim, düştüğümde aldığım toprak kokusu ile aklım başıma geldi.
Yaptıklarımızın farkında olmak için düşmek gerekiyorsa eğer ben düştüğümden dolayı hiç üzülmedim. Düşmeseydim ne ezdiğim gülleri ve güzelliklerini ne de toprağın kokusunu alabilecektim. Yarınlarımı ummansız sanmışım, önüme çıkan güller hiç bitmez, tükenmez sanmışım. Yaşamım için gül olduğumu bile çok geç anladım.
Şimdi tek derdim; ezdiğim gülleri tek tek toplamak, kokuları ile sarhoş olmak. Toprağın kokusunu aldıkça bahçemi güzelleştirmek için şevk duymak. Bugüne kadar kırdığım ne kadar yürek varsa hepsinin gönlünü almak. Kısacası dostlar annemin sözlerini anlamak.
Ufuk Serdengeçti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.