Annelik

Anne değilsen, dokuz ay karnında taşıyıp onun sancısını çekmediysen kendi annenin hangi duygularla sana yaklaştığını bilemezsin. Mutlaka kendi çocuğun olmalı ki anneliğin nasıl bir duygu olduğunu anlayasın. Anne olmadan önce de çocukları çok severdim ama kendi çocuğum olduğunda duygularım daha da yoğunlaştı. O zaman anladım ki anne olmayınca bu duygu yaşanmıyor.


Yüzü kirli bir çocuğu öpemezdim. Kendi çocuğumun ise hem teri hem de kiri bile bana şeker gibi geliyor. Doğduğunda bir yeri incinecek diye midemdeki gerilmeler eşliğinde tuttum. Ona en ufak zarar verecek sinek bile baş düşmanım gibi göründü. Bebeğimi tüm kötülüklerden korumak için çırpınıp durdum. Emzirme döneminde bile sırf süt olup ona gidecek diye hiç sevmediğim besinleri bile düzenli tükettim. Sütten kestiğimde ise istediğimi yeme özgürlüğümü tekrar ele geçirmek bile beni çok mutlu etmedi. Tek düşündüğüm çocuğumun sağlıklı beslenmesiydi.

Anne olmak kadınlar için dünyanın en güzel duygusu bu nedenle de kısırlık yüzünden anne olamayan kadınların iç acılarını iyi anlıyorum. Kısırlık sebebi kimde olursa olsun bir kadının bunu yaşamak, anne olmak hakkıdır diye düşünsem de nasip olmayınca olmuyor. Çocuğumu severken aklıma geliyor ve şükrediyorum iyi ki ben anneyim diye ve dua ediyorum anne olamamış olanların da bu güzelliği yaşayabilmesini çok istiyorum.

Çocuğu gözlerinin önünde ölen anneler, savaşlar sırasında yitirdikleri, kaza sonucunda gömmek zorunda kaldıkları yavrularını izledikçe onların acılarını ben de yaşıyorum. Kendi çocuğumu o çocuğun yerine koyup düşününce de çıldıracak gibi oluyorum. Annelik öyle zor ki, tüm yaşadığın güzellikler yanında çocuğunun ağlaması bile anne yüreğini paramparça ediyor.

Ay