tohum oldu düştü toprağa
gözlerinde ılık ılık akan
iki damla yaş.
yüreğimin ateşi, tohumun nemiydi ve
parçalayandı tohumu.
sonra filizlenip açarken
toprağın altında bir başkaldırı öyküsüydü...
filizlenen bendim
ve yeryüzüne ulaşma arzusuydu arjin
arjin... arjin!
arjin(im) sendin
ve arjin yeryüzüne ulaşma arzusu iken
gökyüzünü delip geçip
güneşe ulaşma arzusuydu
artık...
o güneş ki gözleri kamaştıran,
sevgili... yar... can... canan
o güneş ki kavuşma arzusuyla yakıp yıkan
kavuştuğum zaman da
beni yok edecek olan...
bir aşkı büyük yapan
kavuşma arzusu
ve
kavuşamamanın sonucu...
değil mi?
yok eden ise bir aşkı
o değil mi?... kavuşmak...
güneşi kucaklayınca
kavuşunca ona
ben de yok olacağım.
kim ister güneşte yanmayı -yok olmayı-
işte benim yaşam ateşim -arjin-
herkes için de böyle değil mi?!
Arjin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.