Bir araştırmada büyük bir akvaryum cam bölme ikiye bölünüyor. Bölmenin bir tarafına köpekbalığı diğer tarafına köpekbalığının beslenebileceği bir balık konuyor.
Köpekbalığı acıkınca bölmenin diğer tarafındaki balığı yemek için hücum ediyor. Her defasında bölmeye çarpan köpekbalığı bu yaptığı davranışından vazgeçiyor. Akvaryumdaki cam bölme kalkıyor. Köpekbalığının diğer balığı yemek için gitmediği gözlemleniyor.
Psikolojide buna öğrenilmiş çaresizlik deniyor. Akvaryuma köpekbalığının kendi yavrusunu koysalardı ne olurdu acaba? Nasihat ederdi herhalde sakın karşıdaki bölmeye geçme kafanı acıtırsın derdi...
Bizde bundan sonra büyüklerimizin yaptıklarından ders çıkartmayıp hep nasihat mı edeceğiz yoksa Edison 'un dediği gibi yeniden deneme arzusuyla işe mi başlayacağız? Bizler çocuklarımızla beraber güne başlamalı, kendimizi bizden artık geçti demeden onlara göstermeliyiz. Onların geçtiği o çocuklu yaşları ne çabuk unuttunuz!
Benden geçti diye düşünüyorsanız eğer, bırakın çocuklarınız deneme yapsın ve doğruları bulabilsin. Sizin yaşam deneyimleriniz ve öğrenilmiş çaresizliklerin kölesi yapmayın. Önlerini açın ki onlar da yarınlarına yeniden deneme arzularını taşıyabilsinler. Sizin çaresizliklerinize çocuklarınız da yenik düşmesin.
Kumru
İnsanlar daha çok kendilerinin ihtiyacı olan şeyleri başkalarına vermeye bayılırlar,
YanıtlaSilmesela ögüt gibi.
Oscar Wilde