Aslında elimizdekilerin kıymetini bilmemiz lazım önce... Örneğin annemiz; Bizi dünyaya getiren, yemeyip yediren, içmeyip içiren, hasta olduğumuzda başucumuzda bekleyen bize adeta kol kanat geren annemiz... Babamız aynı şekilde işe gidip eve ekmek getiren, en ufak sorunumuzda bize yardımcı olmaya çalışan, hasta olduğumuzda ilacımızı almaya giden, okul ihtiyaçlarımızı elinden geldiğince karşılayan babamız... Kardeşimiz veya ablamız, ağabeyimiz... Öğretmenimiz; bizim için sınıfta çırpınıp duran, akşam evine iş götürerek yarınki ödevlerimizi tarayıcısından çıkararak okulda bize dağıtan öğretmenimiz...
Evet, liste uzayıp gider daha çok örnek verirsek. En çarpıcı örnek bir sanatçı veya ünlü bir kişilik öldüğünde cenazesi tıklım tıklım kalabalık oluyor ve alkışlarla uğurlanıyor ( Barış Manço gibi..).
Acaba hayattayken ne kadar değer verildi bu insanlara? Düşünülmesi gereken bir olay. Değerlerimize hayattayken sahip çıkmazsak toplum olarak geriye gideriz, şu an olduğu gibi.
Diline , örf ve adetlerine, bağımsızlığına, tarihine sahip çıkmayan bir millet yok olmaya mahkumdur. Şu an ki gidişatımızda maalesef pek iyi görünemektedir.
Bu arada site yöneticilerine hayırlı olsun diyorum. Türkiye beklesin Etraf'ı dağıtmaya geldik.
Akalamara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.