Gelir Misin Bir Gün?

Yine efkarlandım yine bugün cami hoparlöründen duyduğum bir anons, sizin anlayacağınız seladan sonra cenaze namazına yapılan davet çok uzaklara götürdü beni, o kadar uzak ki yaşarken uzanamayacağım yetişemeyeceğim kadar uzaklara.
Babama gittim geldim, gittim geldim ne olurdu yaşasaydı da kocaman kucaklasaydım sarılsaydım. İnsanoğlu acayip bir yaratık yaşadığında bu kadar özlemezdim atalarımız ne güzel sölemiş değil mi ölünce badem gözlü olurmuş diye, doğru söylemişler hiç boş söylememişler yaşarken hiç özlemediğim babamı şimdi tarif edemiyeceğim kadar özlüyorum, şimdi olsaydı da yaslansaydım bir yardımı ya da desteği olmasa da bana bu zamana kadar farkında değilmişim yaşaması benim için bir destekmiş.

Ne olursa olsun babamdı benim, babamdı neden düşünemedim en azından bir sesini kaydetmeyi ya da videosunu çekmeyi şimdi ne kadar önemli benim için bir ses ya da hareketli bir bakışı o zamanlarda bir kaç dakika dahi bir araya gelsek tartışırdık. Artık bilmiyorum sonraları neden böyle oldu onun yaşlanmasından mı yoksa benim anlayışsızlığımdan mı bana sorarsanız ben hep haklıydım her zaman ki gibi ama şimdi düşünüyorum da ne hakkı? Sonuna kadar haklı olsam ne olur bu dünya herhangi bir şey için bir insanı kırmaya ki bu karşındaki babansa hiç değer mi?

İnsan her geçen gün değişiyor bazı olaylara verdiği tepki önem sürekli değişken gösteriyor artık bu yaştan mı yoksa olgunluktan mı yoksa hayattan aldığın derslerden mi artık o kadarını bilmem size bırakıyorum orasına siz karar verin. Şimdi beni yanlış da anlamayın babamla sık sık sorun yaşayan biri hiç olmadım son zamanlarda yaşadım olumsuzlukları kahrolası günleri geri alamayacağım günleri...

Bu dünyanın geri vitesi yok mu dönsek geri düzeltsek her şeyi. Babamı özlüyorum, bakışlarını, köşesinde oturuşunu özlüyorum. Yeyzemin eşiyle 66 oynamasını özlüyorum artık oyun muydu yoksa birinci dünya savaşı mı yapıyorlardı tartışılır gerçekten, her oyunun sonunda dargın ayrılır öbür gün hiç bir şey olmamış gibi yine masaya oturup yine oyunda kavga edip ayrılıp küsüp gitmelerini özlüyorum.

O zamanlarda kızardım şimdi tekrar oynasalard a kavga etseler diyorum ne manyaklık değil mi bir zamanlar sinir olduğun bazı şeyleri tekrar yaşamak için çok şeyler vermeyi düşünmek.İ lginç bir şahsiyetti benim babam dedemden babama kalan miras şimdiye çevrilse 10 trilyonu buluyormuş ne güzel etmiş hepsini yemiş, yaşamış rahmetli olduğunda 2000 yılının parasıyla bana 500 milyon lira banka borcu bıraktı, ödedik ne yapalım baba mirası diye herkese mal para kalır bize de borç kaldı. Kalsın anasını satayım keşke yaşasaydı da daha çok kalsaydı. Bu arada da benim yaşadığım hayatı çok çocuk yaşayamaz.

Küçüklüğümde yamalı bir pantolunum, ayağımda lastik bir ayakkabı olsun istemişimdir ona özenmişimdir mahallemizin çocukları öyle giyinirdi ama ben öyle miydim en güzelinden ayakkabı, ütülü pantolon, fiyaka o biçim giydirirlerdi. Bir de herkes yumurta ekmek yerken biz salam,kavurma, pastırma yedik bunun sonunda da kışın yarısı gelirdi kömürümüz olmazdı, elektriğimiz kesilirdi ben mum ışığında ders çalışırdım buz gibi odada ama hala buzdolabımızın kapağı kapanmazdı etten. İnanın acayip bir manyak terazi dengesi değil mi? Biraz fazla boş boğazlık yaptım galiba çenem düştü yine ne yapayım hepsi aklıma geldi bende yazdım ne olursa olsun iyisiyle, kötüsüyle o benim canım babamdı. Canımdı var mı ötesi şimdi kapı açılsada girse içeri...

O benim babamdı, sekiz köşeli kasketi olmasa da.

Male