Anılarıma sarmışım kendimi medet diyorum medet!
Yaşamın ağır kolları kök salmış ruhuma, kökü kuruyasıca…
Ne ağırlığı ne eziyeti hayallerimin panjurlarımı siyaha boyayamadı.
İzin vermedim, veremem de, verirsem nem kalır geriye?
Avuntu etmişim diyorum ya işte, kime diyorsam?
Ah benim peşinde koştuğum hayallerim.
Telli duvaklı hayallerimi tek tek öldürdüler, darağacında sallandı çoğu,
Yargısız ve sahipsiz, sökerek çektiler etten tırnağı, sana susamışlar.
Acıma bilmez merhametsiz vicdanların çeperinde can çekişse de,
Umutlarım bitirilmeyecek kadar derin toprağa işlemiş, itaat etmiş.
Sanma ki yaşananlar silinir, silinmez elbet ama onlara rağmen yenileri filizlenir.
Daha önce hiç asılmamış, hiç kırılmamış, hiç çarpılmamış, hiç oynanmamış gibi…
Sümkür burnunu, sil gözyaşını, al çıkınını eline düş yola, düş olmaya, düşe dalmaya
Başın dik, vicdanın rahat olsun, zaman, hesapsız hayalleri diriltme zamanıdır şimdi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.