Ay’ı Güneşe Tercih Etmek

Ciddi bir uyku sorunum var ve bu son zamanlarda artık istesem bile uyuyamıyorum. Ay’ı güneşe tercih ettim yıllarca ama istediğim zaman uyuyabilirdim.
Uyuyamama sebebim olarak bedenimin ekolojik dengesini bozmuş olmamdan kaynaklandığını düşünüyorum. Belki başka bir sebebi var ama bunu öğrenmek için bir çabam yok. Tek bildiğim artık geceleri hiç uyuyamadığım.

Geceyi seviyorum, ay ise benim aşkım, herkesi uyutuyor bir bana kalıyor. Gecenin sessizliğini dinlemeyi seviyorum çünkü bana şarkılar söylüyor. Günışığında ise bu havayı hiç yakalayamıyorum. Sanki telefonlar susmuyor, herkese bir cevap vermek zorundayım. Kendi yapmak istediklerimi yapamıyorum hatta kendime bile zaman ayıramıyorum ama gece öyle değil. Ne telefon çalar ne de kapı, msn açık bile olsa kimse yoktur ki çevrimiçi anlık ileti gönderebilsin.

Geceler benimdir, hüznümü, kederimi, sevincimi rahatça yaşadığım zamandır. Yalnızlık belki de yorgunluk ama asla beden yorgunluğu değil. Yaşanan yıllar, yollar, izler yormuş beynimi, şimdi yaşamaktan yorulmuş beynime ay terapisi yapıyorum. Terapi zamanları iyi ve hoş ama bir de bu işin sabahı var. Güneş görünmeye başladığında uyku basar beni ama bu kez de işe gitmek zorunda olduğum için uyuyamam.

Uyku yarı ölümmüş, ölmekten mi korkuyorum acaba diye çok düşündüm. Ölmekten korkmuyorum hatta ölüme vuslat gibi bakıyorum. Ben öldükten sonra geride bırakacaklarım için tüm endişem ve üzüntüm. Biliyorum ki ben olmadan da ay doyar, güneş ısıtmaya devam eder. Sevdiklerim gelir aklım sadece onlar için tasalanırım.

Geceleri bulurum kendimi, o zaman rahat çalışıyorum, istediğim gibi okuyorum araya bir sebep girmeden istediğim an bırakabiliyorum. Kahvemin tadı bile sanki başka olur. Seviyorum işte geceleri, geceler de beni. Şu an saat 03.13 benim güneşim yeni doğdu.

07 Ekim 2008

Paraf